Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται… διάσημοι πίνακες ζωγραφικής αξίζαν πενταροδεκάρες, τραγούδια επιτυχίες που δεν έβγαλαν τίποτα, ενώ τα πιο απλά λογότυπα αξίζουν εκατομμύρια ευρώ! Δεν υπάρχει λογική όταν μιλάμε για πληρωμές καλλιτεχνών στον κόσμο της μουσικής, της τέχνης και της γραφιστικής.
Ακολουθούν οι πιο απίστευτες και παράξενες ιστορίες:
Κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι
Αν λάβουμε υπόψη μας ότι ο πίνακας του Πικάσο «Οι Γυναίκες του Αλγερίου» πουλήθηκε για 160 εκατομμύρια ευρώ, θα πιστεύαμε ότι και ο πίνακας «Κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι» του Γιοχάνες Βερμέερ θα άξιζε αρκετά χιλιάδες ευρώ. Γράφτηκε ένα βιβλίο για αυτό καθώς και μια ταινία που πρωταγωνιστούσε η Σκάρλετ Γιόχανσον. Αλλά για τον Βερμέερ δεν θα υπήρχαν φήμη και πλούτος. Είχε ξεχαστεί μετά το θάνατό του, ώστε να αναγνωριστεί από την ιστορία χρόνια αργότερα ως ένα λαμπρός καλλιτέχνης. Το 1881 ο πίνακας πωλήθηκε σε δημοπρασία στη Χάγη για 2 φιορίνια και 30 λεπτά, το οποίο αντιστοιχεί περίπου σε 70 λεπτά.
Coca cola
Είναι μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες, με ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα εμπορικά σήματα στον κόσμο. Έτσι θα πιστεύαμε ότι έχουν ξοδέψει μια περιούσια για τον σχεδιασμό του. Όμως δεν είναι έτσι! Η περίφημη στριφογυριστή γραμματοσειρά της Coca-cola δημιουργήθηκε εντός της εταιρίας από το ιδρυτικό μέλος Frank Mason Robinson, πράγμα που σημαίνει ότι ουσιαστικά το κόστος ήταν μηδενικό! Απίστευτο;;; Σκέφτηκε ότι τα 2 C θα φαινόντουσαν όμορφα στη διαφήμιση. Και είχε δίκιο! Η γραμματοσειρά που χρησιμοποιήθηκε ονομάζεται Spencerian script και ήταν ένα δημοφιλές στυλ γραφής το 1886.
Pepsi
Ο λιτός σχεδιασμός της Coca cola πρέπει να είναι μια γροθιά στο στομάχι για την Pepsi, η οποία κατέβαλε στην Arnell Group 1 εκατομμύριο δολάρια για να ξανασχεδιάσει το λογότυπο της το 2008. Αυτή η πληρωμή έλαβα πολλές επικρίσεις εκείνο τον καιρό, κυρίως επειδή δεν είχε μεγάλη διαφορά από το παλιότερο λογότυπό τους.
Σίγουρα άλλαξαν την κλήση του κύκλου προς τα πάνω, αλλάζοντας από την οριζόντια γραμμή σε μια γραμμή που μοιάζει με χαμόγελο. Ωστόσο εξακολουθεί να είναι το ίδιο κόκκινο, άσπρο, μπλε μέσα σε κύκλο, όπως ήταν και παλιά.
Nike
Μία ακόμα περίπτωση κακοπληρωμένης δουλειάς, ήταν το λογότυπο της nike. Το εικονίδιο τικ κόστισε στην πολλών δισεκατομμυρίων εταιρία μόνο 35 δολάρια! Αυτό το διάσημο λογότυπο δημιουργήθηκε από τη φοιτήτρια καλών τεχνών Carolyn Davidson το 1971 για τον ιδρυτή της nike Phil Knight. Ο Knight δεν εντυπωσιάστηκε αρχικά, αλλά το δέχτηκε. Ωστόσο, αργότερα για να τη δικαιώσουν, την τίμησαν δίνοντάς της 500 μετοχές της εταιρίας το 1983, οι οποίες πλέον αξίζουν εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια. Επιπλέον, πήρε ένα δαχτυλίδι με διαμάντια στο σχήμα του λογοτύπου της nike.
Χαμογελαστή φατσούλα
Ο Harvey Ball δεν θα μπορούσε να γνωρίζει ότι το χαμογελαστό προσωπάκι που σχεδίασε θα γινόταν ένα σύμβολο «ψυχεδελικής κουλτούρας» που θα κοσμούσε αμέτρητα μπλουζάκια, κονκάρδες και τσάντες! Θα ήθελε να το γνώριζε, γιατί πληρώθηκε μόνο 45 δολάρια για τον σχεδιασμό που έκανε το 1963 για την εταιρία State Mutual Life Assurance Company of America. Η εταιρία τότε ήθελε να ενισχύσει το ηθικό των εργαζομένων και έβαλε τον σχεδιασμό του Harvey σε αφίσες. Κανείς δεν σκέφτηκε να κατοχυρώσει τα πνευματικά δικαιώματα της χαμογελαστής φατσούλας, οπότε όλοι την άρπαζαν από τότε.
ACDC
Ο Gerard Huerta σχεδίασε το περίφημο πλέον AC/DC το οποίο προοριζόταν να γίνει μια προσωρινή εναπόθεση για το άλμπουμ «Let There Be Rock». Το επόμενο άλμπουμ του συγκροτήματος χρησιμοποίησε μια διαφορετική γραμματοσειρά, αλλά μετά από λίγο χρησιμοποίησαν το λογότυπο του Huerta παντού. Το λογότυπο πλέον είναι συνώνυμο της μπάντας, αλλά ο Huerta δεν έλαβα έξτρα δεκάρα για αυτό.
Ο Huerta δεν αποκάλυψε πόσα έλαβα για τον αρχικό σχεδιασμό, αλλά σίγουρα δεν πλούτισε από αυτό. Δήλωσε το εξής: «Δεν υπάρχουν δικαιώματα, αλλά θα ήταν ωραία να είχα κερδίσει κάποια χρήματα για να μπορώ να πληρώσω για το κολέγιο του παιδιού μου».
Beat It
Ο κόσμος της μουσικής έχει μακρά ιστορία αντιγραφής άλλων μουσικών. Το θρυλικό τραγούδι του Michael Jackson, το «Beat it» κέρδισε στα Grammy το βραβείο για το δίσκο της χρονιάς, αλλά η ιδιοφυΐα πίσω από την κιθάρα ποτέ δεν έλαβε την αναγνώριση. Η θρυλική κιθάρα ήταν το έργο του Eddie Van Halen, αλλά δεν αναφέρεται καν στη δισκογραφία. Στην πραγματικότητα, δεν έβγαλε τίποτα από την απόδοσή του, αλλά δεν κράτησε κάποια πικρία. Του ζητήθηκε να δουλέψει στο τραγούδι του Quincy Jones και εξηγεί: «Το έκανα ως χάρη. Δεν ζήτηση κάτι ως αντάλλαγμα». Σε περίπτωση που δεν θυμάστε, εδώ είναι το φοβερό σόλο του, που προβλήθηκε για πρώτη φορά στο MTV στις 31 Μαρτίου του 1983:
